!13!

Sobota

Oczami Martyny

Zrobiłam to pod wpływem impulsu, on groził nie tylko mi, ale też mojej rodzinie i przyjaciołom, i Dawidowi.
Wstałam z łóżka i poszłam pod prysznic, po nim ubrałam się w czarne rurki i bluzę Dawida. Podeszłam do toaletki posmarowałam twarz kremem BB i nałożyłam puder. Włosy związałam w niechlujnego koka i wyszłam z pokoju zabierając torbę. Weszłam do przedpokoju, ubrałam buty i kurtkę po czym wyszłam z domu. Po co? Muszę się spotkać z pewną osobą. Kiedy szłam słyszałam za sobą rożne przezwiska typu dziwka, zdzira czy że chciałam się tylko wybić. Łzy cisnęły mi się do oczu. W końcu dotarłam na miejsce. Zapukałam bo wiedziałam że otworzy matka tego potwora. Jednak się pomyliłam otworzył sam Adrian.
-Zadowolony,a teraz zniknij z mojego życia.-powiedziałam po czym zaczęłam się kierować w kierunku domu.

Resztę Soboty jak i Niedzielę spędziłam leżąc w łóżku.

Poniedziałek=szkoła.

Wstałam rano i zaczęłam się szykować do szkoły. Ubrałam czarne rurki, czarny sweter w białe pasy. Zrobiłam mój codzienny makijaż i zeszłam do kuchni. Mama siedziała przy blacie
-Martynka co się z tobą dzieje?-zapytała z troską
-Nic mamo nic się nie dzieje-powiedziałam i sztucznie się uśmiechnęłam. Zjadłam śniadanie i poszłam do szkoły. Od razu po wyjściu z domu założyłam słuchawki i włączyłam muzykę. Pod szkołą zauważyłam Nati która do mnie machała, tak pogodziłyśmy się. Kiedy do niej podchodziłam w moich słuchawkach było słychać Na zawsze. Zrobiłam się pewnie blada. Podeszłam do Nati i przytuliłyśmy się na powitanie.
-Duda tępo chłopcy czekają pod klasą-tak Nati dołuj mnie jeszcze bardziej.
-To ty idź, ja ide jeszcze do szafki.
-Nie, ja ide do łazienki-powiedziała i się zaśmiała.
Nati poszła do łazienki, a ja wkładałam rzeczy do szafki.
Kiedy zamykałam szafkę, ktoś stanął obok mnie.
-No Duda czekałem aż przyjdziesz-powiedział Adrian i się zaśmiał.
-Miałeś się odpieprzyć ode mnie i co najważniejsze od reszty-wysyczałam przez zęby i wyszłam z szatni.
-Czekaj-krzyknął i złapał mnie za posiniaczoną rękę. Ciekawe przez kogo? Pytanie retoryczne.-Nie dałaś mi dokończyć.
-No i kurwa dobrze zrobiłam, a teraz żegnam damskiego boksera-powiedziałam i odepchnęłam go. Weszłam na korytarz gdzie znajdowała się sala od matmy, akurat na korytarzu była tylko moja klasa. Szłam dalej już widziałam Nati, Dawida, Ruska i resztę klasy. Nagle ktoś mnie szarpnął.
-Miałaś mnie posłuchać-powiedział Adrian i zacisnął rękę na moim ramieniu. Syknęłam z bólu.
-Czego ty kurwa ode mnie chcesz-powiedziałam
-Tego-powiedział i zacząl zbliżać swoją twarz do mojej. O nie kolego tak się nie bawimy. Odepchnęłam go i poleciał na ścianę. Łzy zaczęły spływać po moich policzkach
-Jeszcze raz mnie dotkniesz, jeszcze raz się do mnie zbliżysz, jeszcze raz się do mnie odezwiesz- wysyczałam przez zęby i przycisnęłam ręką do ściany jego ramię.- to wszyscy się dowiedzą jak mnie traktowałeś i jak zginął twój brat-powiedziałam i puściłam jego ramię.

Część !12!

-Myślisz że byłabym do tego zdolna?-powiedziałam ostro ale tak na prawdę chciało mi się śmiać.
-Yyyyyy..... no nie.....
-No właśnie, a teraz chodź potańczyć-powiedziałam i wzięłam łyk wody. Nagle poczułam jak ktoś mnie przytula od tyłu.
-Kocham cię najmocniej na świecie.-powiedział Dawid.

Oczami Dawida
-Ja ciebie też-powiedziała
-Oooooooo..... jakie to słodkie-powiedzieli wszyscy razem, a my się zaśmialiśmy po czym cmoknąłem Martynke w policzek. Poszliśmy tańczyć, zanim się obejrzałem zaczęło się odliczanie a my staliśmy pod moim blokiem

-3..2..1.. wszystkiego najlepszego kochanie-usłyszałem koło swojego ucha

-Boże ty już jesteś pełnoletni-powiedziała po czym przytuliła się do mnie Martyna

-Rzeczywiście-powiedziałem.

Dwa miesiące później

Oczami Dawida

-Ale jak to, dlaczego?-powiedziałem ze łzami w oczach

-Ja się boję-powiedziała i wytarła łzy spływające po policzku

-Ale czego? Czego się boisz?-powiedziałem

-Przepraszam-powiedziała Martyna i zamknęła drzwi. To koniec.-pomyślałem

Oczami Martyny

Zsunęłam się po drzwiach i zaczęłam płakać. Siedziałam tak koło godziny, po czym weszłam do swojego pokoju i zasnęłam na łóżku z myślą że to najgorszy piątek w moim życiu. Obudziłam się po 3 i zobaczyłam 2 nieodebrane połączenia od Igora, 3 od Saszan i 2 od Wrzoska. Boże ktoś zmarł czy coś. Jezu to pewnie chodzi o Dawida. Włączyłam laptopa i weszłam na facebooka, a tam 1000500100900 wiadomości z pytaniami co się dzieje z Dawidem. Dzisiaj miał koncert w Warszawie czyli u nas. Weszłam na pierwszy lepszy portal plotkarski a tam "Dawid Kwiatkowski płacze przy śpiewaniu kilku piosenek ze swojej płyty 9893"

-Zepsułam człowieka-powiedziałam sama do siebie, po czym zaczęłam płakać.

Część !11!

Oczami Dawida

Przyszła reszta gości, chciałem znaleźć Martynę ale mi to nie wychodziło. Kiedy przechodziłem koło  od łazienki usłyszałem że ktoś płacze. Dopiero po chwili zorientowałem się że to Martyna.

Oczami Martyny

Kiedy znalazłam już Nati. Zaczęła się na mnie wydzierać, bo podobno jej czegoś nie powiedziałam. Później powiedziała że to koniec naszej przyjaźni. Chciałam coś powiedzieć ale poszła. Chciałam trochę ochłonąć, poszłam do łazienki. W pewnym momencie uświadomiłam sobie że straciłam przyjaciółkę. Łzy zaczęły mi spływać po policzkach. Usiadłam na podłodze i zaczęłam płakać jeszcze bardziej. W pewnym momencie zaczęłam myśleć że wyjde z tego mieszkania i pójdę do domu. Nagle ktoś zaczął dobijać się do drzwi.
-Martyna.....-usłyszałam głos Dawida zza drzwi.
-Idź stąd prosze.....-powiedziałam
-Nie, nie pójdę. Prosze wpóść mnie......-było słychać że jest przejęty tą całą sytuacją. Podeszłam do drzwi i przekręciłam zamek. Dawid od razu otworzył drzwi i wszedł do środka. Zamknął drzwi i usiadł na ziemi opierając się o nie.
-Co się stało?-w końcu się odezwał
-Wiesz jak to jest stracić bardzo ważną osobę?-zapytałam i popatrzyłam na niego
-Ktoś zmarł?!-wstał z podłogi jak popażony.
-Nie........ raczej nie-powiedziałam
-To co jest?-zapytał a ja zaczęłam opowiadać o tej całej sytuacji z Nati. Potem opowiadałam mu jak się poznałyśmy. I właśnie w taki sposób przesiedzieliśmy w łazience około godziny. Było już po 21, a ja chciałam już iść i zapomnieć o tym całym dniu. Siedziałam na sofie i patrzyłam się w podłogę. Przesiedziałam tak chyba godzinę. W końcu zabawa się rozkręciła, więcej osób poszło tańczyć. W pewnym momencie zrobiło mi się strasznie duszno. Znalazłam Dawida i powiedziałam że źle się czuję.
-Mam nadzieje że to nie jest wymówka żeby stąd pójść-powiedział i popatrzył się na mnie.

Część !10!

* 31 grudnia 2013*
Oczami Dawida

Ustaliliśmy kiedyś z Martyną że będziemy się tylko przyjaźnić, ale nam to nie wyszło od dwóch miesięcy jesteśmy parą i jest nam ze sobą dobrze.

Oczami Martyny

Strasznie się boję, Adrian mnie prześladuje, dzwoni do mnie, bije, szantażuje, a to tylko po to abym zerwała z Dawidem. Ja nie mogę tego zrobić ja go na prawdę kocham. Nie boję się tylko o siebie ale również o Nati, Adrian mówi że zrobi coś mi a potem jej. Dobra, dzisiaj w końcu jest sylwester. Ja, Nati i Rusek idziemy do Dawida na sylwestra a przy okazji na osiemnastkę. Idę do niego wcześniej bo mam mu trochę pomóc, ale wiem że on coś kombinuje.

14:30
Po woli zbieram się do Dawida, nie chce mi się nawet ruszyć, no ale co się robi dla ukochanej osoby.

Oczami Dawida

Wstałem o 13, od razu wszedłem na Facebooka. Było tam dużo wiadomości od Kwiatonators. Teraz się zastanawiam czy było warto zostać piosenkarzem. Ale przecież gdybym nim nie został nie poznałbym Martyny. Po tych moich przemyśleniach zacząłem ogarniać mieszkanie, potem poszedłem się umyć. Około 15:30 przyszła Martyna.
-Martyna mam prośbę.-powiedziałem
-Tak?
-Zaśpiewasz ze mną?
-Ale ja nie umiem śpiewać.-powiedziała
-Umiesz, no proszę....
-No dobra, ale co?
-Hmm.... może Beautiful.
-No niech ci będzie-powiedziała i usiadła mi na kolanach-Ale nigdy więcej mnie nie proś o śpiewanie. Okej?-zapytała a ja tylko pokiwałem głową że tak.
Wziąłem gitarę i postawiłem na stole kamerę. Martyna znała tekst piosenki, a ja jakby mnie w nocy obudzili pamiętałbym go. Zaczęliśmy śpiewać. Martyna miała niesamowity głos, patrzyłem na nią jak na obrazek. Skończyliśmy śpiewać. Wyłączyłem kamerę i spojrzałem na Martynę.
-Dawid.-powiedziała
-Tak?
-Wiesz że cię kocham?-powiedziała i popatrzyła się na mnie.
-Wiem.-powiedziałem z bananem na twarzy i ją pocałowałem. Zadzwonił dzwonek do drzwi. Przeprosiłem Martynę i otworzyłem drzwi. To był Igor.
-Martyna.-powiedział kiedy wszedł do salonu
-Tak?-powiedziała nie pewnie.
-Gratuluje-powiedział i się uśmiechnął.
Posiedzieliśmy trochę, gadaliśmy o Martynie i o tym że mogłaby zacząć śpiewać bo ma niesamowity głos. Zadzwonił dzwonek. Martyna otworzyła drzwi i zaczęła się śmiać.

Oczami Martyny

Otworzyłam drzwi i kogo zobaczyłam? Saszan, moją ukochaną rudą małpę, która kiedy otworzyłam nie była już czerwonowłosa tylko miała jasnoróżowe włosy.
-Z czego się tak śmiejesz?
-Po prostu byłam przyzwyczajona do rudej małpy.-powiedziałam i podniosłam ręce w geście obrony.
-No dobra, ale dlaczego jesteś w dresach. W podskokach marsz się przebierać.-powiedziała i rzuciła we mnie moją torbą w której miałam sukienkę. Kiedy się przebierałam przyszła reszta gości. Kiedy wyszłam z łazienki wszyscy już coś jedli. Poszłam się przywitać z Nati i z Ruskiem.

Część !9!

Oczami Martyny

Siedziałam na ławce i czekałam aż przemowa Ruska się skończy. Zaczęłam się nudzić więc wyciągnęłam telefon z kieszeni. Były tam trzy nieodebrane połączenia od nieznanego numeru. Postanowiłam oddzwonić,

/rozmowa telefoniczna/

-Halo?-usłyszałam znajomy głos w telefonie

-Przepraszam......-nie dokończyłam bo ktoś mi przerwał

-Aaaa... Martyna to ty, ja jestem Saszan.

-No właśnie ten głos wydawał mi się znajomy.

-Ty mieszkasz w Warszawie, prawda?

-N-no tak, a co w ogóle chodzi? 

-A mogłabyś przyjść do kawiarni Nova?

-Niech zgadnę tak jakoś za 20 minut?

-No mniej więcej.

-I będzie tam Dawid, prawda?

-Skąd wiesz?

-A bo jak Igor do niego dzwonił to bez obrazy darł się jak rodząca kobieta.

-Czekaj, czekaj bo już nic nie rozumiem.

-No więc chodzę z nim do klasy, a teraz mnie ogólnie odprowadza do domu, tylko że akurat w tym momencie mój przyjaciel mu uświadamia co mu zrobi, jak Dawid coś zrobi mi.-powiedziałam i popatrzyłam się na chłopaków którzy wpatrywali się we mnie. 

-Aha.....

-Nie on mu nic nie zrobi tylko go tak straszy.

-Dobra to ogólnie pozdrów Dawida i kolegę i powiedz Dawidowi że już nie musi przychodzić, ty też nie przychodź bo ogólnie to miała być niespodzianka dla was obu.

-Okej...

-Dobra to cześć.

-Cześć.

.........................................................

-Kto dzwonił?-zapytał się mnie Dawid

-Saszan.-powiedziałam krótko

-Nawet ta ruda małpa dostała twój numer telefonu od Igora a ja nie.-powiedział oburzony

-Jak zasłużysz to dostaniesz.-powiedziałam i się uśmiechnęłam.

...................................................................................................................................................................

Chciałam was przeprosić za krótkie rozdziały ale wcześniej większość pisałam na telefonie, a tam jest to inaczej rozłożone. 

Część !8!

Oczami Dawida

Nagle zadzwonił mój telefon. Odsunęliśmy się od siebie z Martyną. Popatrzyłem na nią pytającym wzrokiem.
-Nie odbierzesz?-zapytała i się uśmiechnęła. Odebrałem.

/rozmowa telefoniczna/
-Czy tobie do cholery uszy urwało!?
-Ja nie moge, Igor o co ci chodzi!?-kiedy spojrzałem w strone Martyny siedziała na ławce i pisała sms-a. Popatrzyła się na mnie i się nie pewnie uśmiechnęła.
-No chyba ze 20 razy do ciebie dzwoniłem.-powiedział Igor.
-Wiesz że istnieje coś takiego jak szkoła?
-Dobra, spoko ale musimy się dzisiaj spotkać.
-Kiedy?-zapytałem
-Za pół godziny w tej nowej kawiarni.
-Okej-powiedziałem i się rozłczyłem.
............

-Martyna?
-No idź do tej kawiarni ja do domu mam już niedaleko.-powiedziała
-Skąd wiesz że ja mam gdzieś iść?-zapytałem
-Nigdy nie słyszałam żeby ktoś tak bardzo wrzszczał przez telefon.
-Ale wiesz że idziesz tam ze mną?
-Co kurwa?
-No tak, nie wiem o co mu chodzi ale jakby co będziesz świadkiem.-powiedziałem po czym zadziornie się do niej uśmiechnąłem.
-Dobra, ale...-tyle powiedziała po czym musnąłem jej wargi swoimi.
-Ja się chyba przestane odzywać.-powiedziała.

Oczami Martyny

Po cholere on to robi. Tak kocham go ale zazwyczaj kwiatonatorki kochają Dawida. Pocałował mnie już dzisiaj 3 razy a widzimy się 2 raz.
-Martyna, przepraszam-powiedział
-Za co?-zapytałam. To pytanie go chyba zdziwiło.
-No za to wszystko.-powiedział
-Zaczynasz mnie denerwować. Może na początku powinieneś racjonalnie pomyśleć. Zresztą zapomnij o tej rozmowie.-powiedziałam i ruszyłam przed siebie.
-Martyna.-usłyszałam kiedy ktoś złapał za moje ramie. To nie był Dawid, to był Rusek.
-Co?-zapytałam oschle.
-Chciałem zapytać gdzie Dawid, ale widze że już tu idzie. Teraz musze z nim pogadać.
-O kurwa, będzie przemowa.-powiedziałam i zaczęłam się śmiać.
-No a jak inaczej.
-Dobra ale poczekaj chwile.-powiedziałam po czym poszłam w strone Dawida.
-Przepraszam-powiedziałam. Uśmiechnął się lekko, a mi kamień spadł z serca.
-Wiem powinienem pomyśleć, ale strasznie mi się podobasz. To ja powinienem cie przeprosić.-powiedział.

Oczami Dawida

Co ona ze mną robi, latam za nią jak jakiś kundel. Musiałem akurat iść do szkoły tam gdzie ona, nigdy nie byłem w nikim tak zakochany, dlaczego żałuje że jestem z nią w tej samej klasie? Żałuje bo ona pewnie za jakiś czas da mi kosza a ja się załamie.
-Dawid?-powiedziała Martyna
-Tak?-powiedziałem po czym Martyna mnie przytuliła.
-Powodzenia ci życze. Cały czas miej kamienną twarz bo inaczej dostaniesz setki różnych pytań.-powiedziała Martyna i popatrzyła mi w oczy. Chciała coś powiedzieć, ale zawołał nas Daniel.

Oczami Martyny

-Kurwa.-szepnęłam pod nosem kiedy zawołał nas Daniel. Poszliśmy w jego strone usiadłam na ławce i słuchałam co mówi Daniel, miałam ochote płakać ze śmiechu.

Część !7!

Oczami Martyny

Szliśmy dosyć szybko bo chciałam być w domu przed rodzicami. Nie że, bałam się czy coś tylko bardzo lubiłam widzieć uśmiechnięte twarze moich rodziców po powrocie z pracy.

-Martyna, mam jedno pytanie.-wyrwał mnie z przemyśleń Dawid.-czy my, ten no?

-Tak na prawdę to ja już sama nie wiem. To co mi powiedziałeś i w ogóle, wiem że ci zależy, ale tak na prawdę wiesz o mnie bardzo mało.

-To opowiedz.-powiedział i nagle stanął przede mną.

-Nie.-powiedziałam i zadziornie się uśmiechnęłam. Dawid zrobił wtedy minę 

słodkiego psa.-Oooo.... jak słodko wyglądasz.-wyrwało mi się.

-Ty też.-powiedział i się uśmiechnął, a moje policzki momentalnie zrobiły się czerwone.-Oooo.... jak słodko wyglądasz.-powiedział udając mój głos.

-Ha.. ha.. ha..

-No co przecież jesteś słodka.

-Czy ja dobrze usłyszałam? Jaka ja jestem?

-Jesteś najsłodsza i najpiękniejsza na świecie.-zrobiłam się po tych słowach jeszcze bardziej czerwona.

-Dzięki.-powiedziałam i zaczęłaz z powrotem iść w kierunku domu.

-I tak widziałem.-powiedział i znowu stanął przedemną. Zaczęłam się śmiać.

-Co jest takie śmieszne?-zapytał i podniósł jedną brew.

-Ty-powiedziałam i zaczęłam poprawiać mu włosy. Strasznie wiało więc nie zdziwiłam się widząc jego włosy w takim stanie.

-Dzięki.-rzucił krótko Dawid, kiedy skończyłam.

-Nie ma za co.- powiedziałam i znowu ruszyłam przed siebie. Zrobiło mi się zimno. Dawid to najwyraźniej zauważył, ponieważ podszedł do mnie i dał mi bluze.

-Cieplej?-zapytał

-Troche tak, ale nadal...-tyle powiedziałam, a po tym Dawid przytulił mnie od tyłu.

-A teraz?-powiedział mi do ucha. Po moim ciele przeszły dreszcze.

-Lepiej o wiele lepiej.-powiedziałam.

-Skoro tak, to cię już nie puszczę.-powiedział i przytulił mnie jeszcze mocniej.

-Jesteś nienormalny.-powiedziałam i zaczęłam się śmiać.

-Ale i tak mnie kochasz.-powiedział i się uśmiechnął.

-Fajnie że ja jakoś nic o tym nie wiem!-powiedziałam głośniej. Wyrwałam mu się z uścisku.

-Przepraszam, to było tak na żarty.

-Na żarty, czy nie ale nie chce żeby znowu ktoś mi wmawiał że ja to, że ja tamto. Bo tak naprawde nikt nie wie co ja chcę i co ja czuję.

-Ale ja nie wiedziałem że, Adrian ci coś wmawiał.

-Chciał mi wmówić, tak bardzo jedną rzecz że mu się udało.-powiedziałam już ze łzami w oczach.

-Prosze nie płacz. Wszystko będzie dobrze.-powiedział i mnie przytulił.

Oczami Dawida

-Dziękuję.-powiedziała Martyna zapłakanym głosem.

-Ale za co?-zapytałem zdziwiony.

-Za to że jesteś, bez ciebie nie dałabym sobie rady.-powiedziała. Zamurowało mnie.

-A Natalia i Daniel?-zapytałem po chwili.

-Zaczęli być parą, i zresztą widziałeś, nie zwracają w ogóle na mnie uwagi.-powiedziała-Nie że jestem zazdrosna że są szczęśliwi, czy coś ja się bardzo cieszę że są razem.

-Ty zawsze tak dużo mówisz?-zapytałem, troche zawstydzony tym co Martyna wcześniej o mnie powiedziała.

-A co szukasz jakiegoś sposobu na uciszenie?-powiedziała i się uśmiechnęła.

-To znaczy jeden znam.

-A to niby jaki?

-Aaa.. zobaczysz później.

-Ale wiesz że teraz będę specjalnie dużo gadać?

-Wiem.

Oczami Martyny

-No to zamiast....-tyle zdążyłam powiedzieć po czym Dawid mnie pocałował. Nagle zaczęło kropić, a dosłownie po paru sekundach zaczęło lać, a my staliśmy i się całowaliśmy.

Część !6!

Oczami Dawida

-Byłabym, z siebie dumna, gdybym mu się wyrwała.-powiedziała Martyna, po czym zaczęła oglądać swój zaczerwieniony nadgarstek.

-Co ci zrobił.-zapytał się Martyny Rusek, po czym popatrzył na jej czerwony nadgarstek.
-Złapał mnie za rękę, pociągnął mnie za nią przybliżył się i....................-powiedziała tyle, po czym znowu się rozpłakała.
-Chodź tu.-powiedziałem i wyciągnąłem ręce żeby ją przytulić, podeszła od razu.
-Gdyby nie ta cała sytuacja można by było stwierdzić, że są uroczą parą.-powiedziała Nati, gdy Martyna to usłyszała zarumieniła się i uśmiechnęła.
-Martyna, możemy teraz wszyscy do ciebie iść?-zapytała się jej Nati
-Chodźmy.-powiedziała.

Oczami Martyny

Czułam na sobie wzrok wszystkich,dosłownie wszystkich, ale nie dlatego że płakałam tylko dlatego że Dawid mnie objął ramieniem. Nagle zadzwonił telefon Nati. Musiała wracać do domu bo jej tata przyjechał na kilka dni z Angli.

-Przepraszam ja muszę iść.-powiedziała

-Wiesz co,bo ja ten no-powiedział Rusek ale mu przerwałam.

-Tak, masz ją odprowadzić-powiedziałam. Pożegnali się z nami i poszli.- Dobra ja też już idę.-powiedziałam.

-Nigdzie sama nie idziesz, odprowadzę cię.

-Dzięki, wiesz co nie chce tylko żebyś pomyślał że jestem strasznie płaczliwa. Po prostu to co od ciebie usłyszałam było.... no po prostu nikt nigdy nic takiego mi nie powiedział. Jeszcze powiedział to sam Dawid Kwiatkowski, więc się nie dziw.

-Nie, nie uważam że jesteś płaczliwa tylko że jesteś wrażliwa a to zupełnie co innego.

-Chociaż jeden chłopak potrafi to zrozumieć.-powiedziałam i się do niego przytuliłam-pamiętaj, teraz twoją codziennością jest to że będę się do ciebie po 100 razy przytulać.

-Wiesz co, mi to nie przeszkadza.

-Oj bo się zarumienie.-powiedziałam i zaczęłam się śmiać.

Część !5!

Oczami Dawida

Ostatnia lekcja, całkiem szybko mija ten dzień. Zostało nie całe 15 minut. Siedziałem z Martyną, była to lekcja wychowawcza więc każdy robił co chciał. Martyna wyciągnęła telefon z kieszeni bo dostała wiadomość.

Oczami Martyny

/Wiadomość od : Nieznany/

Serio ty i Kwiat, a pamiętasz jak mi mówiłaś że mnie kochasz i nikogo innego tak mocno, ja ci wtedy uwierzyłem jednak to był błąd. Ale chce żebyś wiedziała że wciąż cię kocham.

Do oczu zaczęły mi napływać łzy, łzy złości, smutku, i tego jaka ja jestem głupia że się pogodziłam z Adrianem.

-Ej, co jest?- zapytał się mnie Kwiat kiedy jedna samotna łza spłynęła mi po policzku, od razu ją wytarłam.

-Nic mi nie jest.-powiedziałam po czym wstałam i podeszłam do pani-Mogę iść do pani higienistki?- zapytałam się nauczycielki.

-Dobrze, tylko zabierz rzeczy, bo później nie będziesz pewnie miała jak ich zabrać.-powiedziała kobieta i się uśmiechnęła. Podeszłam do ławki i wzięłam torbę. Kiedy wyszłam z klasy skierowałam się w stronę łazienki. Od razu zsunęłam się po ścianie i zaczęłam płakać. To 10 minut zleciało strasznie szybko i zadzwonił dzwonek, dosłownie parę sekund po nim do łazienki wbiegła Nati.
-Martyna co się stało?-zapytała się mnie Natalia po czym podniosła mnie z podłogi.
-Nic, po prostu jestem słaba. Rozumiesz?!!-powiedziałam i się w nią wtuliłam. Kiedy wyszłyśmy podszedł do nas Daniel.
-Co ten idiota znowu jej zrobił?!-powiedział Rusek, po czym podszedł do Adriana który wyszedł z klasy.
-Co jej zrobiłeś?!-zapytał się go Rusek i popchnął go
-Co ja jej zrobiłem, ah tak nic jej nie zrobiłem, jej problemy psychiczne mnie nie interesują. Cześć.-powiedział Adrian po czym skierował się w stronę wyjścia ze szkoły. Rusek z powrotem podszedł do nas.
-To na pewno on, Martyna jeżeli chcesz mogę mu obić buźkę.-powiedział Rusek
-Nie, zostaw go w spokoju.-powiedziałam po czym  jeszcze bardziej się rozpłakałam. Dawid od razu  po tym jak wyszedł z klasy podszedł do nas.
-Co się stało?- zapytał się mnie patrząc trochę wystraszonym wzrokiem. Nic nie odpowiedziałam tylko się od razu do niego przytuliłam. Nagle usłyszałam odgłos oznaczający wiadomość.

/Wiadomość od: Nieznany/
Oj nie płacz, wpadne wieczorem i "pogadamy"♥.

Nie wytrzymałam, wyszłam ze szkoły i podeszłam w stronę Adriana.
-Za kogo ty się uważasz co? Nie jestem twoją zabawką rozumiesz, nie jestem, nie byłam, i nie będę. Nie będziesz mną manipulować. Myślisz że jak mi napiszesz że mnie kochasz to do ciebie wrócę?- odpowiedziała mi głucha cisza.
-Słyszysz?!-krzyknęłam, a on złapał mnie za nadgarstek.
-Opanuj się.-powiedział o dziwo spokojnie po czym pociągnął mnie do siebie i pocałował, od razu go odepchnęłam.
-Ty jesteś nienormalny!- krzyknęłam po czym udałam się w stronę przyjaciół.

Oczami Dawida

-Wie ktoś z was gdzie ona poszła?-zapytałem się Ruska i Nati.

-Mam nadzieję że przylać Helszmitowi.-powiedziała Nati.

-No wiesz a ja się boję że ona mu wszystko wygarnęła, a on zrobił coś głupiego.-powiedział Rusek.

Przyszła Martyna, trzymała nadgarstek w drugiej ręce.

Część !4!

Oczami Natalii

-Cześć, oto Dawid.-powiedziała Martyna

-Cześć-powiedział i pomachał nam Dawid

-Przepraszam że na koncercie rzuciłam ci żelkami w głowę.-powiedziałam i zaczęłam się śmiać

-A więc to ty.-powiedział i zaczął się śmiać

-Jestem Natalia-powiedziałam 

-Jestem Daniel-podszedł do niego Rusek-ale możesz mówić mi Rusek tak jak wszyscy.

-A tego pana to już znasz.-powiedziała i wskazała na Adriana Martyna-Dobra a teraz kto z kim siedzi?-dodała po chwili moja przyjaciółka.

-Ja siedzę ze swoją dziewczyną-powiedział Rusek i pocałował mnie w policzek.

-Dziewczyną, co mnie ominęło??-zapytała się mnie Martyna.

-Mnie chyba też coś ominęło.-powiedziałam

-Wyjaśnimy to w innych okolicznościach ok? To siedzisz ze mną czy nie?-zapytał się mnie Daniel

-Ale ja obiecałam Martynie..........

-Nie no spoko nie będę przeszkadzała zakochanym.-powiedziała Martyna po czym wybuchła śmiechem-przepraszam ale na serio nie umiem was sobie razem wyobrazić

-Wiesz co ja też do tej pory nie umiem sobie wyobrazić ciebie i Dawida.-powiedziałam i wybuchłam śmiechem

-Mnich, masz pięć sekund na ucieczkę.-powiedziała Martyna

-Proszę nie bij-powiedziałam i podałam torbę Ruskowi, jakbym jednak musiała uciekać

-No dobra teraz, chodź ze mną do łazienki.-powiedziała Martyna

-No dobra, ale ja żartowałam.-powiedziałam

Oczami Martyny

Weszłyśmy do łazienki. Oparłam się o ścianę i zjechałam po niej po podłodze, tak jak zazwyczaj to robiłam.

-No i jak było?-zapytała się mnie Nati

-Ale co?-chyba wiedziałam o co jej chodziło

-Dobrze całuje?-zapytała mnie Natalia

-O nie w taki sposób nie będziemy rozmawiać,przyjdź dzisiaj do mnie wieczorem.

-No ale, powiedz tak albo nie.-nie dawała za wygraną

-To tak samo jakbym się ciebie zapytała czy Rusek dobrze całuje.-powiedziałam i wyszłam z łazienki.

-Tak czy Nie?!-krzyknęła na cały korytarz Nati.

-Nie wypowiem się na ten temat.-powiedziałam kiedy zbliżałam się już do chłopaków

-Na jaki temat?-zapytał się mnie Rusek, a ja i Nati wybuchłyśmy śmiechem

-No dobra, Nati siedzi z Ruskiem, a ja z.........., no właśnie z kim?-zapytałam się wszystkich

-Może z Kwiatem.-powiedział Rusek

-Jakby nie miał nic przeciwko, to prawdopodobnie bym z nim usiadła.-powiedziałam i odwróciłam się w stronę Dawida i szeroko się uśmiechnęłam. Pomachałam mu dłonią żeby do nas podszedł.

-O co chodzi?-zapytał się Dawid

-Siedzisz z Martyną-powiedział Rusek

-Jeżeli nie masz nic przeciwko.-powiedziałam

-A wiesz nawet nie mam nic przeciwko.-powiedział Dawid i się uśmiechnął.

-Podobasz mu się.-powiedział mi Rusek na ucho kiedy Kwiatek poszedł.

Cały czas spędzony na lekcjach był okey, została tylko jedna i do domu. TAK!

Część !3!

Oczami Dawida

(chwilę przed zakryciem oczu Martynie)

-Ale ona chodzi tu do szkoły.-powiedziała jakaś dziewczyna,kiedy spojrzała na telefon.

-A gdzie ona jest?-zapytałem się jej.

-Tam dalej przy szafkach.

-A ty ją dobrze znasz?-zapytałem się jej znowu

-Nie, niestety nie ale oprowadzała moją starą klasę, po tej szkole w czerwcu,  jest naprawdę sympatyczna.-odpowiedziała po czym się uśmiechnęła.

-Dzięki za info.-wstałem i poszedłem jej szukać, tamte dziewczyny mnie puściły. SZOK!!!

Poszedłem w stronę szafek, stała tam Ona, stała tyłem do mnie ale poznałem ją po jej długich pięknych włosach. Podszedłem bliżej i zakryłem jej oczy.

Oczami Martyny

-Helszmit idioto.-powiedziałam i szturchnęłam go łokciem w brzuch.

-Czy ja wyglądam jak Helszmit, a poza tym ała .-usłyszałam głos,ten głos. Chłopak ściągnął rękę z moich oczu a ja się odwróciłam. Gdy go zobaczyłam zamarłam.........

-W końcu mogę z tobą pogadać, wiesz stęskniłem się za tobą Martyna.-tak to był on, Dawid Kwiatkowski zna moje imię. On się za mną stęsknił.

-Tu jest jakaś ukryta kamera?- zapytałam się i uśmiechnęłam najładniej jak potrafię.

-Nie.-powiedział i się uśmiechnął. Nie mówiłam nic przez chwilę, patrzyłam w jego cudne oczy.

-Mam dość nietypowe pytanie.-powiedział

-Wal prosto z mostu.- w końcu się ocknęłam.

-Mogę cię przytulić?-zapytał i spuścił głowę na dół.

-Wiesz mi się wydaje że raczej fanki ciebie o to pytają, ale zgadzam się.-odpowiedziałam

Oczami Dawida

Przytuliłem ją, a ona odwzajemniła uścisk. Staliśmy tak a czas tylko leciał.

Oczami Adriana

Mam nadzieję że Martyna stoi jeszcze przy szafkach. Jeszcze zobaczymy czy będziemy tylko przyjaciółmi.

-Martyna musimy pogadać.-powiedziałem kiedy już byłem w progu drzwi pomieszczenia w którym znajdują się szafki.Nie usłyszałem odpowiedzi więc poszedłem dalej. Ja wchodzę a tu bam. Ona przytula się z jakimś chłopakiem. WTF??

Oczami Martyny

-Helszmit, psujesz chwilę.-powiedziałam i się uśmiechnęłam. Odkleiłam się od Kwiata, nie powiem było to dosyć trudne. -No dobra, to może was przedstawię. To jest mój chło......... , były chłopak Adrian a to jest Dawid.

-Cześć.-powiedział Dawid.

-Tsaaa.... cześć-powiedział niechętnie Adrian-Chodź bo Rusek i Natalia na ciebie czekają.

-Wiesz co muszę jeszcze chwile porozmawiać z Kwiatem a potem przyjdę, ok?

-Ok, to do zobaczenia-powiedział Adrian i poszedł

-Dobra to teraz mnie posłuchaj.-powiedział Dawid i pokazał mi parapet usiadłam na nim a on stanął przede mną.-Wiesz że nie mogłem o tobie zapomnieć. Cały czas o tobie myślałem. Prosiłem Igora żeby dał mi twój numer, ale się nie zgodził. Co noc śniłaś mi się ty i twoja śliczna buźka.-kiedy to powiedział cała się zarumieniłam.Gdy to zobaczył się uśmiechnął i kontynuował. -Która jest śliczna do teraz. Byłaś taka szczera, dało się z tobą normalnie porozmawiać. Co raczej nie jest częste, bo zawsze inne fanki drą się, piszczą, krzyczą i nie wiadomo co. A ty no po prostu nie wiem jak to opisać. Powiedzieć podobasz mi się to jednak za mało, a kocham cię przy drugim spotkaniu to tak trochę dziwnie.-powiedział.
Do oczu zaczęły napływać mi łzy. Nikt nigdy nic takiego mi nie powiedział. Przytuliłam się do niego, chwilę potem się odsunęłam i spojrzałam mu w oczy.

Oczami Nati

-Ej kojarzy z was ktoś jakiegoś Dawida czy tam Kwiata?-zapytał się mnie i Ruska Adrian

-A co?-zapytałam się Adriana 

-Siedzi z Martyną przy szafkach i gadają.-odpowiedział

-Mówiłem że ma branie.-powiedział Rusek, a ja poszłam w stronę szafek.

Kiedy weszłam usłyszałam ich rozmowę

-Co się tak na mnie patrzysz?-zapytał się Martyny chłopak

-A co niby mam robić?-powiedziała Martyna i zaczęli się śmiać

-Mam pomysł.- powiedział chłopak. Podeszłam bliżej. Dawid, miałam już pewność że to on bo go widziałam, podszedł do Martyny i ją pocałował. Pocałunek nie trwał długo, bo Dawid się od niej trochę odsunął i spuścił głowę.

-Przepraszam, wiem nie powinienem ale......-dalej już nic nie słyszałam bo poszłam w stronę klasy.

Oczami Dawida

-Przepraszam, wiem nie powinienem ale, no wiesz-powiedziałem

-Nie no nic nie się nie stało.-powiedziała Martyna i się uśmiechnęła

-Która jest już godzina?-zapytałem się jej jakby nigdy nic

-7:50, czyli piętnaście minut do pierwszej lekcji, coś mi się wcześniej musiało pomylić jak myślałam że zostało mi dziesięć minut. A tak w ogóle zaprowadzę cię pod twoją klasę, tylko podaj jej numer.-powiedziała Martyna

-47.

-A to idziesz ze mną.-powiedziała Martyna po czym pociągnęła mnie za rękę i szliśmy w stronę klasy. Jakaś blondynka pewnie tamta Natalia szła przed nami i  mówiła coś do Martyny,ale szybko podbiegła do jakiegoś chłopaka.

Oczami Daniela

Podbiegła do mnie Nati i powiedziała szeptem do ucha

-Całowali się.-wyszeptała po czym pocałowała mnie w policzek, ale pewnie tylko dla tego żeby nikt się nie domyślił że coś mi tam powiedziała.

-A ten buziak za co?- i tak się jej zapytałem

-Za całokształt, a ten też.-powiedziała po czym chciała pocałować mnie w policzek, ale mądry ja oczywiście musiałem się ruszyć ze zdziwienia, przez co pocałowała mnie w usta.

-Przepraszam.-powiedziała po czym schyliła głowę i chciała pójść dalej, ale w ostatniej chwili złapałem ją za rękę i powiedziałem

-Nigdzie nie idziesz...........-chciałem coś jeszcze powiedzieć, ale przyszła Martyna z panem Kwiatkowskim.

Część !2!

Oczami Martyny

Weszłam na IG, nagle zauważyłam selfie z Kwiatem a pod nim podpis "muszę cię znaleźć, musimy pogadać ♥"

-No bez jaj!!!-krzyknęłam

Nagle wszyscy spojrzeli na mnie.

Oczami Daniela

Co jej tak odwaliło, że drze się na całą szkołę.

-Martyna?!

-Słucham?!

-Co ty się tak drzesz?

Pokazała mi to zdjęcie i podpis pod nim.

-Masz branie kochanie.-powiedziałem do niej i się do niej przytuliłem w ramach przywitania.

-Ty to masz tępo z tym przywitaniem.-powiedziała Martyna

Nagle przyszła Nati, ona jest taka piękna. Szeroko się uśmiechnęła i od razu do nas podeszła, na początku przywitała się z Martyną. W końcu mogłem się wtulić na powitanie w jej kruche ciało. Przyszedł Adrian. Martynie od razu zrzedła mina. Przywitał się z Nati, ze mną przyszła kolej na Martynę. Wyciągnął do niej ręce jakby chciał się do niej przytulić.

-Jesteś idiotą Helszmit.-wszyscy skierowali wzrok na mnie-Ups.... chyba powiedziałem to na głos.

Oczami Adriana

Popatrzyłem się na niego z miną nazwaną WTF? 

-Halo, ziemia do Helszmita, miałeś się chyba ze mną przywitać??!!-powiedziała Martyna

Wtuliła się we mnie tak mocno że myślałem że mnie udusi, też wiem dlaczego tak zrobiła w końcu nasze pierwsze spotkanie odkąd się "pogodziliśmy".

Nati i Rusek patrzyli się na nas dość dziwnie.

-A no tak mniej więcej się pogodziliśmy-powiedziałem

-A mniej więcej znaczy że nie jesteśmy ze sobą i nie będziemy.Tylko się przyjaźnimy.-dopowiedziała Martyna. "Tylko się przyjaźnimy" trochę mnie zabolało jak to powiedziała.

Oczami Dawida

Niech te dziewczyny mnie puszczą, kurwa takie fanki a nie widzą że mam deprechę.

Oczami Martyny

Poszli pod klasę w końcu mogę pobyć ostatnie dziesięć minut sama.

Nagle ktoś zasłonił mi ręką oczy.

Część !1!

Oczami Dawida

Nie mogę przestać o niej myśleć. Może wrzucę jej zdjęcie na IG i się odezwie.

Znalazłem selfie z Martyną, a może jednak go nie publikować. Mam mętlik w głowie............

-Opublikuję!-krzyknąłem 

-Co opublikujesz?-zapytała się mnie mama

-Nic,nic

Oczami Martyny

/Rozmowa telefoniczna/

-Halo

-Cześć Nati co u ciebie w ten piękny wtorek, w którym zaczynają się pierwsze lekcje w tym nowym roku szkolnym?

-Ty chyba se jaja robisz

-Ale niby z czego?

-Nie weszłaś dzisiaj na IG?

-Nie bo nie mamy internetu do...... 14, a co takiego tam jest?

-Sama musisz zobaczyć, wejdź na IG w szkole, ok?

-Okey........... A właśnie siedzisz ze mną?

-Z wielką chęcią.

-A tak w ogóle jak tam z Ruskiem?

-...............................................

-Halo, jesteś tam?

-Tak jestem pogadamy w szkole, pa kotek.

-Pa.

 A właśnie szkoła, podobno ma dzisiaj przyjść do szkoły jakiś nowy chłopak. Może będzie ze mną chodził do klasy. Właśnie muszę już iść.

-Pa mamo, kocham cię.

-Pa, powodzenia.

Byłam już w szkole, miałam już wejść na IG ale moją uwagę przykuła dosyć spora grupka dziewczyn, szczególnie z pierwszych klas które najwyraźniej nie chcą kogoś wypuścić ze swojego kręgu.

Nagle przypomniał mi się koncert Kwiata u nas w mieście, tylko że to ja byłam w centrum zainteresowania kiedy wyszłam z pokoju , w którym spędziłam z nim niecałą godzinę. Ah... jak ja się cieszę że wygrałam to spotkanie z nim.

W końcu weszłam na IG bo w szkole było wi-fi.

Postacie

Martyna Duda
 17/wolna /ogromna fanka Dawida Kwiatkowskiego/przyjaciółka Daniela


Adrian Helszmit
 17/wolny /przyjaciel Daniela


Daniel (Rusek) Wiatr
 17/wolny (zakochany)/przyjaciel Martyny i Adriana

Dawid (Kwiat, Dejw) Kwiatkowski
17/wolny (zakochany po uszy)/gwiazda/całkiem przypadkiem odnajduje tą dziewczynę ♥

Natalia Mnich
17/wolna (zakochana w Rusku)/namówiła Martynę do słuchania Kwiata